در صنف اسانسور دیدگاه متفاوتی از خدمات پس از فروش وجود دارد. بیشتر شرکت های تولیدکننده اسانسور در ایران مونتاژکار هستند، یعنی قطعات موردنیاز برای ساخت اسانسور را از بازار خریداری کرده و بر حسب نیاز ان را مونتاژ می نمایند. شرکت های دیگر اسانسوری نیز واردکننده هستند، یعنی سفارش خود را به شرکتی تولیدکننده در کشوری دیگر می دهند و اسانسور اماده نصب را دریافت می کنند. در ایران سه هزار شرکت اسانسوری مشغول کار هستند که از این تعداد تنها پانصد شرکت دارای پروانه می باشند. شرکت های فاقد پروانه پس از اتمام کار خود ناچار هستند که از شرکت های مجوز دار، مُهر تایید خریداری نمایند تا از سوی استاندارد اجازه نصب به ان ها داده شود. یک شرکت پروانه دار شاید در طول مدت فعالیت خود یک اسانسور نیز نصب نکرده باشد ولی با فروش مُهر به شرکت های فاقد پروانه درامد کسب می نماید. یک شرکت کوچک در عملکرد سالیانه اش نصب 700 دستگاه اسانسور ثبت شده، یعنی این شرکت روزی 2 دستگاه اسانسور نصب کرده است. بعد از بررسی معلوم می شود که این شرکت مُهر خود را 700 دفعه به شرکت های فاقد پروانه فروخته و هیچ نظارتی هم به عملکرد ان ها نداشته است. البته اگر ما متوجه این اقدام غیرمسئولانه از سوی شرکت های پروانه دار شویم مجوز ان ها را باطل و به مراجع قضایی معرفی خواهیم نمود. بارها ما شاهد این اتفاق بوده ایم که در اسانسورهای نصب شده اتفاقی افتاده و هیچ شرکتی مسئولیت ان را نپذیرفته، نه فروشنده مهر و نه شرکت نصب کننده اسانسور. به علت عدم تفکر سیستمی و نبود نظارت مستمر بر فعالیت های شرکت های اسانسوری این صنف مسیر تعالی را در پیش نگرفته است.

در سال های اخیر اسانسور تبدیل به یک صنف زیر پله ای شده است. نظارت و ساختار سازمانی در شرکت های اسانسوری وجود ندارد. خوشبختانه مسئولین ارشد متوجه این کمبودها شده اند و اتحادیه ها را وارد عمل کرده  اند. با برنامه ریزی های انجام شده مانند اموزش و ساماندهی شرکت ها تا چند سال اینده کمبودهای این صنف بسیار کمتر خواهد شد.

مجوز را اتحادیه صادر می کند اما ارزیابی دقیقی در این صنف وجود ندارد حتی در وزارت صنایع نیز برای صنف ما هیچ ساختاری مشخص نشده است. حتی یک رستوران ساختار منسجم تری نسبت به صنف اسانسور دارد.

خدمات پس از فروش صنف اسانسور مانند اورژانس عمل می کند. زمانی که شکایتی در مورد خدمات پس از فروش یک شرکت اسانسوری اتفاق می افتد رسیدگی و نظارت انجام می شود ولی قبل از حادثه یا شکایت هیچ نظارتی وجود ندارد. تا زمانی که اتحادیه ها قدرت قانونی نداشته باشند نمی توان انتظار نظارتی مؤثر را از ان ها داشت. از موارد مهم در سازماندهی صنف اسانسور این است که ابتدا می بایست اموزش داد بعد مسئولیت ها را تقسیم نمود. ما قانون های کاملی داریم لذا تا سال ها نیازمند هیچ قانون جدیدی نیستیم. زمانی که این قوانین مکتوب می شدند تمام جوانب کار بررسی و لحاظ شده است اما در عمل این قوانین انجام نمی شود. در مورد تفکر سیستمی مثال های بسیاری وجود دارد. به عنوان نمونه سال ها پیش مارهای سمی بسیاری در دهلی زندگی می کردند که باعث اسیب روزانه عده زیادی از مردم می شدند. انگلیسی های حاکم بر هند در ان زمان تصمیم گرفتند که مردم را به گرفتن و کشتن مارها تشویق کنند. ان ها اعلام کردند که برای هر ماری که مردم تحویل دهند 5 روپیه پاداش داده خواهد شد؛ اما انگلیسی ها پس از مدتی متوجه شدند که تعداد مارهای تحویل داده شده بسیار بیشتر از مارهای موجود در دهلی است. بعد از بررسی متوجه شدند که عده ای از مردم، مارها را پرورش می دهند و از پاداش تحویل مارها گذران زندگی می کنند. انگلیسی ها بعد از این اتفاق قانون پاداش را لغو کردند.

 مردم که دیدند نمی توانند از مارها درامدزایی نمایند ان ها را در شهر رها کردند.

تنها در چند روز تعداد مارهای دهلی چند برابر افزایش یافت و این اتفاق نتیجه عدم تفکر سیستمی در حل مشکل مارهای دهلی بود؛ یعنی بدون در نظر گرفتن ابعاد یک اتفاق، فقط قسمتی از ان دیده می شود و حل یک مشکل باعث بروز چند مشکل پیش بینی نشده دیگر می شود.

سهم اتحادیه در تغییر نگرش شرکت ها (از سنتی به مدرنیته) 20 درصد می باشد و 80 درصد از این روند به نهادهای دیگر وابسته است. با این حال اتحادیه صنف اسانسور اقدامات کارسازی مانند تولید نرم افزار کاربردی تلفن همراه را در تحقق این تغییر نگرش انجام داده است.

خداوند تمام انسان ها را منحصربه فرد افریده و هر کسی از ما دارای توانمندی های ویژه ای هستیم. هر یک از ما دنیایی درون خود داریم که با شناخت ان می توانیم به رشد و تعالی برسیم. همه ما از فرصت و توانمندی هایی که خدا به ما عطا کرده است می توانیم به بهترین نحو استفاده نماییم.